Są podstawowym surowcem do wyrobu naszego wina. Jakość otrzymanego wina w dużej mierze zależy od jakości owoców i nie jest prawdą, że do wyrobu wina można wziąć owoce nadgniłe i gorszej jakości. Wino z takich owoców (jeśli w ogóle uda się go otrzymać) będzie nędznej jakości i o podłym smaku.

Dla winiarza najważniejszym składnikiem moszczu owocowego jest cukier, gdyż to właśnie z niego w procesie fermentacji powstaje ALKOHOL.
Krajowe owoce, a więc i moszcze z nich uzyskane, zawierają zbyt mało cukru i muszą być dosładzane cukrem buraczanym (sacharozą). Z 1kg sacharozy otrzymuje się teoretycznie 0,64l alkoholu, co odpowiada masie 0,51kg. W rzeczywistości proces fermentacji nie polega jedynie na produkcji alkoholu z cukru i realna wydajność alkoholu z cukru wynosi około 90%. Na szczęście przy domowym wyrobie win nie trzeba pracować z przesadną dokładnością i dostatecznym przybliżeniem można założyć, że z 1kg cukru otrzyma się 0,6l alkoholu, lub że 1l alkoholu otrzyma się z 1,7kg cukru.
Cukier wprowadza się do moszczu owocowego w postaci roztworu wodnego (tzw. syrop cukrowy). W zależności od tego im mocniejsze wino chcemy uzyskać, należy dodać odpowiednio więcej cukru. Przy dużych, jednorazowych dodatkach cukru może on zadziałać jak konserwant i zatrzymać fermentację, dlatego też należy unikać wprowadzania dużych ilości cukru do moszczu w jednej porcji, lecz podzielić cukier na dwie lub trzy porcje i dodawać je w odstępie kilkudniowym.

Jest podstawowym surowcem do wyrobu miodów pitnych. Wymagania jakościowe w stosunku do miodu są następujące:
a) ciężar właściwy = 1,38 do 1,45;
b) miód nie może być sfermentowany, spleśniały lub zanieczyszczony ciałami obcymi;
c) zawartość wody powinna wynosić 17 do 21%;
d) zawartość cukrów = 60 - 76% w zależności od rodzaju miodu;
e) naturalna kwasowość miodu nie powinna przekraczać 0,3%.

Zawartość kwasów organicznych w winie powinna zawierać się w granicach 0,6 - 1%. W owocach, a więc i w moszczach owocowych występują głównie dwa rodzaje kwasu: cytrynowy i jabłkowy. W dużo mniejszych ilościach pojawia się też czasem kwas benzoesowy (w borówce-brusznicy ), winowy, szczawiowy (w rabarbarze ), bursztynowy i inne. Zawartość kwasów w naszych owocach jest zwykle za wysoka i z tego względu moszcze należy rozcieńczać wodą, przy tej okazji korygując zawartość cukru w moszczu przez jego dodatek.
Czasem zdarza się, że by doprowadzić kwasowość moszczu do pożądanej wielkości należałoby moszcz rozcieńczyć więcej niż trzykrotnie. Jest to jednak niedopuszczalne, gdyż tak powstałe wino miałoby zbyt niską zawartość ekstraktu niecukrowego i smak jego byłby "pusty". W tym przypadku kwasowość koryguję się dodatkiem kredy CaCO₃. Nie należy jednak raczej przesadzać z dodatkiem kredy, gdyż może ona zepsuć smak wina (lepiej niech będzie za kwaśne niż niedobre).
Czasem może się zdarzyć, że moszcz będzie za mało kwaśny, wtedy należy go dokwasić 10% roztworem kwasu cytrynowego.

Woda użyta do rozcieńczania moszczu powinna być miękka, klarowna, bez zapachu i smaku. Nie należy używać wody twardej oraz żelazistej. Woda taka powoduje zmiany smaku wina, utrudnia proces fermentacji a przy winach białych powoduje ich ciemnienie. W praktyce najlepiej używać wody przegotowanej, ostudzonej do temperatury pokojowej.

Drożdże do przeprowadzenia fermentacji potrzebują pewną ilość związków azotu i fosforu. Zwykle wraz z rozcieńczaniem moszczu wodą, obniża się stężenie tych związków naturalnie występujących w owocach. Należy wtedy wzbogacić moszcz w składniki mineralne dodając pożywki dla drożdży - fosforanu amonowego. Dodaje się go do moszczu w ilości nie większej niż 4g na 10l moszczu.